Sieci komputerowe - podział
Podziału systemów sieciowych można dokonać biorąc pod uwagę szereg różnych kryteriów. Podstawowe z nich to: zasięg terytorialny, architektura systemu i topologia sieci. Biorąc pod uwagę zasięg terytorialny - wyróżnia się trzy typy sieci: LAN, MAN i WAN.
- WAN (ang. Wide Area Network) - rozległa sieć komputerowa obejmująca swoim zasięgiem kraje, kontynenty, a nawet cały świat. Przykładem może być sieć INTERNET, systemy rezerwacji lotów lub systemy bankowe,
- MAN (ang. Metropolitan Area Network) - miejska sieć komputerowa, będąca czymś pośrednim pomiędzy sieciami WAN i LAN. Łączy sieci LAN na większym obszarze (miasta, osiedla),
- LAN (ang. Local Area Network) - lokalna sieć komputerowa zawierająca z reguły od kilku do kilkudziesięciu stacji (komputerów) rozmieszczonych na niewielkim obszarze.
Do najważniejszych cech charakteryzujących lokalne sieci komputerowe można zaliczyć:
- zasięg - od kilku metrów do kilku kilometrów,
- szybkość - od 0.1 do 1 Gbitów/s,
- połączenia - możliwość komunikacji pomiędzy dowolnymi stacjami,
- podział zasobów sieci - urządzenia peryferyjne dołączone do sieci takie jak drukarki, plotery, modemy, są dostępne dla wszystkich stacji,
- niezawodność - niska wrażliwość na uszkodzenie dowolnej stacji i niska stopa błędów transmisji,
- w miarę prosta instalacja, konserwacja i późniejsza rekonfiguracja
Kolejnym kryterium podziału jest architektura systemu sieciowego. Można wyróżnić systemy sieciowe scentralizowane (np.: Novell NetWare) i sieci równorzędne (ang. peer to peer), których przedstawicielem jest m.in. LANTastic.
|
W systemie scentralizowanym niejako sercem systemu jest serwer (lub kilka serwerów), którego głównym zadaniem jest zarządzanie siecią i udostępnianie jej zasobów (plików, dysków sieciowych, drukarek itd.). Serwery mają ten sam rodzaj oprogramowania co każda ze stacji, lub specjalny serwerowy system operacyjny taki jak Novell, Microsoft Windows Server, Unix czy też coraz popularniejszy Linux. |
Oprócz tego zajmują się buforowaniem i kolejkowaniem żądań obsługi od każdej ze stacji sieci. Oprogramowanie serwera zawiera zazwyczaj także pewien rodzaj zabezpieczeń w postaci haseł lub tablicy praw użytkowników. Rozróżniamy kilka typów serwerów, np.: plikowe, drukowania, komunikacji. Niektóre rozwiązania umożliwiają powiązanie wszystkich typów serwerów z jednym komputerem, w innych serwery są rozproszone pomiędzy wiele komputerów.
Oprócz urządzeń sieciowych końcówki mogą również wykorzystywać własne urządzenia peryferyjne (dyski, drukarki, plotery, skanery itd.).
Nieco inaczej wygląda to w przypadku sieci równorzędnych. W sieci równorzędnej każda stacja (komputer PC) podłączony do sieci może być jednocześnie zarówno serwerem jak i klientem, udostępniając innym własne urządzenia peryferyjne i równocześnie korzystając z urządzeń udostępnionych przez inne komputery. Nie wszystkie dyski twarde i drukarki podłączone do komputerów - stacji wchodzą w skład zasobów sieci. Jest to uzależnione od uruchomionego programu sterującego pracą sieci i dołączenie stacji do sieci nie wyklucza posiadania "prywatnych" zasobów, niedostępnych dla innych użytkowników.
|
Do istotnych zalet sieci równorzędnych można zaliczyć niewielkie wymagania sprzętowe oraz względnie niską cenę systemu sieciowego. Jednakże ze względu na rozproszenie sterowania ten typ sieci nie powinien być stosowany w systemach o dużej liczbie końcówek (powyżej 25 stanowisk sieciowych). |
Trzecim z wymienionych wcześniej kryteriów podziału jest topologia sieci. Działanie lokalnych sieci komputerowych oparte jest na połączeniach kablowych oraz bezprzewodowych. Przez topologię sieci należy rozumieć rozmieszczenie łączy pomiędzy stacjami, tzn. które stacje w sieci są bezpośrednio połączone przewodami. Najprostsze rozwiązanie, polegające na połączeniu każdej stacji ze wszystkimi pozostałymi, jest nieekonomiczne. Topologia sieci określa również sposób komunikacji pomiędzy stacjami, sposoby rozbudowy sieci, wpływa na koszty instalacji.
Literatura:
Zydorowicz T.: PC i sieci komputerowe. PLJ Warszawa 1993
Puppe F.: Systematic Introduction to Expert Systems - Knowledge representations and Problem Solving Methods. Springer-Verlag Berlin Heidelberg 1993
|
